Opis i profil rasy psa Seter szkocki gordon

Seter szkocki gordon to elegancki i lojalny pies myśliwski o czarno-podpalanym umaszczeniu, który doskonale łączy rolę aktywnego towarzysza w terenie z wiernym członkiem rodziny.

Grupa FCI:
Psy myśliwskie
Rozmiar psa:
Duże
Długość sierści:
Długa
Kolor sierści:
Czarny z podpaleniem
Długość życia:
10-12
Waga psa:
25 - 45 kg, 25- 45 kg

Cechy Seter szkocki gordon

Nadaje się na pierwszego psa:
Inteligencja:
Łatwy w wychowaniu:
Przyjazny dla dzieci:
Aktywność:
Poziom gubienia sierści:

Seter szkocki gordon – historia i pochodzenie rasy

Początki rasy w Szkocji

Seter szkocki gordon wywodzi się ze Szkocji, gdzie w XVIII wieku rozpoczęto prace hodowlane nad stworzeniem psa doskonałego do polowań w trudnym, górzystym terenie. Największy wkład miał w to czwarty książę Gordon – Aleksander, który prowadził hodowlę w swojej posiadłości w Banffshire. To właśnie od jego nazwiska pochodzi nazwa rasy.

Rasa stworzona do polowań

W tworzeniu gordonów uczestniczyły różne rasy – m.in. setery angielskie, spaniele, a także bloodhoundy. Celem hodowców było uzyskanie psa o wyjątkowym węchu, wytrzymałości oraz zdolności pracy w deszczu, na bagnach i wrzosowiskach. W efekcie powstał pies, który doskonale sprawdzał się jako pies wystawiający zwierzynę i wierny towarzysz myśliwych.

Uznanie i rozpowszechnienie rasy

Pierwsza oficjalna rejestracja setera szkockiego gordona nastąpiła w 1820 roku w brytyjskim Kennel Club. Wkrótce rasa zaczęła pojawiać się poza granicami Wielkiej Brytanii – najpierw w Stanach Zjednoczonych, gdzie szybko zyskała popularność wśród myśliwych, a następnie w innych krajach Europy.

Rozwój hodowli w Polsce

Do Polski seter szkocki gordon trafił w drugiej połowie XX wieku. Początkowo był ceniony głównie przez środowisko myśliwych, jednak z czasem zyskał uznanie również wśród rodzin poszukujących psa towarzyskiego i wiernego. Dziś hodowle w naszym kraju działają prężnie, a rasa stopniowo zyskuje coraz większe zainteresowanie.

Gordon dziś

Obecnie seter szkocki gordon łączy w sobie elegancję, siłę i pasję łowiecką. Choć wciąż wykorzystywany jest w polowaniach, równie dobrze odnajduje się jako pies rodzinny. Jego historia pokazuje, że od samego początku rasa ta była ceniona za inteligencję, lojalność i niezwykłe zdolności użytkowe.

Seter szkocki gordon – historia i pochodzenie rasy

Seter szkocki gordon – wygląd rasy

Sylwetka i proporcje ciała

Seter szkocki gordon to pies średniej wielkości, o harmonijnej, muskularnej sylwetce. Jego budowa jest nieco cięższa niż w przypadku innych seterów, co wynika z przystosowania do trudnych szkockich warunków terenowych. Wysokość w kłębie u samców wynosi zazwyczaj 66 cm, a u suk około 62 cm. Waga dorosłego psa mieści się w przedziale 25–30 kg. Ciało jest zwarte, mocne i lekko wydłużone, co nadaje rasie wytrzymałość podczas długiej pracy w terenie.

Głowa i wyraz pyska

Głowa gordona jest proporcjonalna do reszty ciała – długa, sucha i elegancka. Charakterystyczne są wyraźnie zaznaczone brwi oraz mocny, prosty nos w kolorze czarnym. Oczy mają kształt migdałowy, są ciemnobrązowe i emanują inteligencją oraz spokojem. Uszy są średniej długości, osadzone nisko, przylegające do głowy i pokryte falującą sierścią.

Sierść i umaszczenie

Najbardziej charakterystyczną cechą setera szkockiego gordona jest jego czarne podpalane umaszczenie. Główna barwa sierści to intensywna czerń, a podpalania występują w odcieniach kasztanowej czerwieni na pysku, łapach, piersi oraz pod ogonem. Sierść jest długa, jedwabista i lekko falowana, szczególnie na uszach, brzuchu, ogonie i tylnej stronie nóg, gdzie tworzy efektowne pióra.

Ogon i chód

Ogon gordona jest średniej długości, osadzony na wysokości linii grzbietu, noszony poziomo lub lekko poniżej. Pokryty jest dłuższą sierścią, tworzącą charakterystyczną chorągiewkę. Ruchy psa są płynne, sprężyste i pełne elegancji. Podczas biegu pies porusza się dynamicznie, z wyraźnym zasięgiem i rytmem, co odzwierciedla jego myśliwską naturę.

Wrażenie ogólne

Seter szkocki gordon sprawia wrażenie psa dostojnego i silnego. Łączy w sobie elegancję typową dla seterów z mocniejszą, bardziej masywną budową. Jego wygląd – czarna, lśniąca sierść z rudymi akcentami – czyni go jedną z najbardziej rozpoznawalnych i efektownych ras psów myśliwskich.

Seter szkocki gordon – charakterystyka rasy

Usposobienie i temperament

Seter szkocki gordon to pies o zrównoważonym i lojalnym charakterze. Jest bardzo przywiązany do swojej rodziny i często tworzy silną więź z jednym opiekunem, choć z reguły dobrze dogaduje się ze wszystkimi domownikami. Wyróżnia go odwaga, czujność i inteligencja, dzięki czemu sprawdza się zarówno jako pies myśliwski, jak i towarzysz rodziny.

Stosunek do domowników i dzieci

Gordony są czułe i przyjacielskie wobec dzieci, zwłaszcza jeśli dorastają razem. Ich cierpliwość i spokojne podejście czynią je dobrymi psami rodzinnymi. Warto jednak pamiętać, że to psy aktywne, które potrzebują codziennej dawki ruchu – bez tego mogą stać się niespokojne lub nadmiernie pobudzone.

Relacje z innymi zwierzętami

Seter szkocki gordon potrafi dobrze dogadywać się z innymi psami, choć ze względu na instynkt łowiecki może wykazywać chęć pogoni za mniejszymi zwierzętami. W przypadku kotów i gryzoni wymaga odpowiedniego wychowania oraz stopniowego przyzwyczajania, aby uniknąć konfliktów.

Instynkt myśliwski i aktywność

Jak przystało na setera, gordon ma silnie rozwinięty instynkt polowania. Uwielbia tropić, aportować i pracować w terenie. Jest niezwykle wytrzymały i energiczny – długie spacery, treningi węchowe czy bieganie przy rowerze to dla niego świetna forma aktywności. To pies, który najlepiej czuje się w domu z ogrodem i przy właścicielach prowadzących aktywny tryb życia.

Inteligencja i wrażliwość

Gordon jest psem inteligentnym, szybko uczącym się, ale jednocześnie wrażliwym. Nie toleruje ostrego traktowania – wymaga konsekwencji, ale też cierpliwości i pozytywnego podejścia. Źle znosi samotność, dlatego nie nadaje się do osób, które często przebywają poza domem.

Dla kogo ta rasa będzie odpowiednia?

Seter szkocki gordon to pies dla osób aktywnych, które lubią spędzać czas na świeżym powietrzu i są gotowe poświęcić czas na szkolenie oraz wspólne aktywności. Dobrze odnajdzie się w rodzinach z dziećmi oraz u pasjonatów myślistwa. Nie poleca się go natomiast osobom starszym prowadzącym siedzący tryb życia.

Seter szkocki gordon – charakterystyka rasy

Seter szkocki gordon – pielęgnacja rasy

Pielęgnacja sierści

Sierść setera szkockiego gordona jest długa, jedwabista i podatna na kołtunienie, dlatego wymaga regularnego czesania – najlepiej 3–4 razy w tygodniu. Szczotkowanie usuwa martwy włos, zapobiega tworzeniu się kołtunów i pozwala utrzymać sierść w dobrej kondycji. Szczególnej uwagi wymagają miejsca za uszami, na brzuchu i na piórach kończyn, gdzie włosy łatwo się plączą.

Kąpiele i higiena codzienna

Kąpiele nie muszą być częste – zwykle wystarczy co 2–3 miesiące lub wtedy, gdy pies się zabrudzi. Do pielęgnacji należy używać delikatnych szamponów przeznaczonych dla psów o długiej sierści. Regularnie trzeba też sprawdzać uszy, ponieważ rasa ta ma tendencję do stanów zapalnych spowodowanych zwisającymi małżowinami.

Pielęgnacja uszu, oczu i zębów

Uszy należy czyścić raz w tygodniu specjalnym płynem, aby zapobiegać infekcjom.
Oczy trzeba kontrolować, usuwając ewentualne zanieczyszczenia wilgotnym wacikiem.
Zęby powinny być czyszczone przynajmniej 2–3 razy w tygodniu przy pomocy pasty dla psów, aby uniknąć kamienia nazębnego.

Pazury i łapy

Gordony to psy aktywne, dlatego pazury często ścierają się naturalnie podczas spacerów. Warto jednak kontrolować ich długość i w razie potrzeby przycinać co kilka tygodni. Po spacerach dobrze jest także sprawdzać łapy pod kątem zadrapań czy ciał obcych.

Profesjonalna pielęgnacja

Wielu właścicieli decyduje się na wizyty u groomera, zwłaszcza w okresach linienia. Profesjonalne strzyżenie czy trymowanie pomaga utrzymać sierść w estetycznym stanie i ułatwia codzienną pielęgnację.

Pielęgnacja a zdrowie i komfort psa

Regularna pielęgnacja nie tylko wpływa na wygląd, ale także na zdrowie gordona. Zaniedbane uszy czy kołtuny mogą prowadzić do poważnych problemów dermatologicznych. Systematyczna troska o higienę sprawia, że pies jest bardziej komfortowy, a opiekun unika kosztownych wizyt u weterynarza.

Seter szkocki gordon – wychowanie rasy

Pierwsze miesiące w nowym domu

Wychowanie setera szkockiego gordona należy rozpocząć od pierwszych dni w nowym domu. To rasa inteligentna, ale również uparta i niezależna, dlatego konsekwencja od początku jest kluczowa. Warto stopniowo przyzwyczajać szczeniaka do zasad panujących w domu, takich jak miejsce do spania, godziny karmienia czy nauka czystości.

Socjalizacja z otoczeniem

Gordon wymaga wczesnej i dobrze poprowadzonej socjalizacji. Należy zapoznawać go z różnymi bodźcami – ludźmi, dziećmi, innymi psami i zwierzętami – aby w przyszłości był stabilny emocjonalnie i pewny siebie. Brak socjalizacji może skutkować nieśmiałością lub nadmierną ostrożnością wobec obcych.

Ustalanie granic i zasad

Choć seter szkocki gordon jest psem oddanym, ma silny charakter. Opiekun powinien jasno wyznaczyć zasady i trzymać się ich konsekwentnie. Ważne jest unikanie ostrych metod – ta rasa najlepiej reaguje na pozytywne wzmocnienia, takie jak nagrody, pochwały i zabawa.

Codzienna rutyna i aktywność

Wychowanie gordona wymaga cierpliwości, ale także zapewnienia mu odpowiedniej ilości ruchu i zajęć. To pies, który nie znosi nudy – brak aktywności może prowadzić do niszczenia przedmiotów czy problemów behawioralnych. Regularne spacery, zabawy węchowe i treningi to podstawa.

Nauka samodzielności

Seter szkocki gordon źle znosi samotność, dlatego od małego trzeba uczyć go pozostawania samemu w domu na krótsze okresy. Stopniowe przyzwyczajanie do tej sytuacji pozwoli uniknąć lęku separacyjnego.

Rola opiekuna

Ta rasa najlepiej czuje się przy aktywnym, cierpliwym i konsekwentnym opiekunie, który potrafi poświęcić jej czas i uwagę. Właściciel powinien być przewodnikiem, a nie tylko towarzyszem – tylko wtedy gordon rozwinie swoje najlepsze cechy charakteru.

Seter szkocki gordon – szkolenie rasy

Dlaczego szkolenie jest ważne?

Seter szkocki gordon to pies inteligentny, ale jednocześnie niezależny, dlatego szkolenie jest kluczowe, aby ukształtować go na posłusznego i zrównoważonego towarzysza. Brak nauki podstawowych komend może prowadzić do problemów z posłuszeństwem, zwłaszcza że gordon ma silny instynkt łowiecki i łatwo daje się ponieść zapachom.

Nauka podstawowych komend

Pierwszym etapem szkolenia powinny być komendy takie jak: „siad”, „zostań”, „do mnie” czy „nie wolno”. Seter szkocki gordon uczy się szybko, o ile trening oparty jest na metodzie pozytywnego wzmocnienia – nagradzaniu smakołykami, pochwałami i zabawą.

Trening posłuszeństwa na spacerach

Jednym z większych wyzwań w szkoleniu gordona jest nauka przywołania. To pies myśliwski, który potrafi całkowicie zatracić się w tropieniu. Dlatego tak ważne jest systematyczne ćwiczenie komendy „wróć” oraz korzystanie z długiej linki treningowej na otwartym terenie.

Zajęcia węchowe i aktywizacja umysłowa

Gordon to rasa, która uwielbia pracę węchową. Szkolenie warto wzbogacić o gry i zabawy rozwijające zmysł tropienia – np. szukanie ukrytych smakołyków, aportowanie czy proste elementy noseworku. Dzięki temu pies nie tylko spali energię, ale także wzmocni swoją koncentrację.

Szkolenie a konsekwencja

Choć gordon jest łagodny i lojalny, potrzebuje jasnych zasad. Opiekun powinien być konsekwentny i cierpliwy – krzyk czy kary fizyczne są absolutnie niewskazane. Ta rasa najlepiej reaguje na spokojne prowadzenie i pozytywne podejście.

Zajęcia grupowe i psie sporty

Seter szkocki gordon świetnie sprawdza się w zajęciach grupowych, takich jak szkoła posłuszeństwa czy agility. Wspólne ćwiczenia nie tylko rozwijają umiejętności psa, ale również wzmacniają jego więź z właścicielem. To idealna opcja dla osób aktywnych, które chcą połączyć trening z dobrą zabawą.

Seter szkocki gordon – żywienie rasy

Podstawowe zasady żywienia

Seter szkocki gordon to pies średniej wielkości, o dużej aktywności fizycznej. Jego dieta powinna być bogata w białko zwierzęce wysokiej jakości, zdrowe tłuszcze oraz odpowiednią ilość węglowodanów. Kluczowe jest dostarczanie mu energii, która pozwoli utrzymać kondycję, a jednocześnie nie doprowadzi do nadwagi.

Karma sucha czy mokra?

Gordona można karmić zarówno suchą, jak i mokrą karmą, pod warunkiem że są to produkty klasy premium lub super premium. Wysokiej jakości karma sucha zawiera wszystkie niezbędne składniki odżywcze i wspiera zdrowie zębów. Karma mokra z kolei jest bardziej aromatyczna i może być świetnym uzupełnieniem diety. Wielu właścicieli decyduje się na żywienie mieszane, łącząc obie formy.

Ilość i częstotliwość posiłków

Dorosłego setera szkockiego gordona karmi się zazwyczaj 2 razy dziennie, aby zapobiec problemom z trawieniem i zmniejszyć ryzyko skrętu żołądka. Szczenięta powinny otrzymywać 3–4 posiłki dziennie, stopniowo przechodząc do dwóch w wieku dorosłym.

Suplementacja i dodatkowe wsparcie

Ze względu na swoją aktywność i predyspozycje do problemów ze stawami, gordon może potrzebować suplementów wspierających układ ruchu (np. glukozaminy, chondroityny, kwasów omega-3). Ważne jest też dostarczanie witamin i minerałów wzmacniających odporność.

Produkty, których należy unikać

Jak każdy pies, seter szkocki gordon nie powinien jeść produktów szkodliwych, takich jak: czekolada, cebula, winogrona, rodzynki, przyprawy, kości drobiowe czy potrawy wysoko przetworzone.

Woda – podstawowy element diety

Pies tej rasy musi mieć zawsze dostęp do świeżej i czystej wody. To szczególnie istotne po intensywnym wysiłku fizycznym, który u gordona jest codziennością.

Seter szkocki gordon – zdrowie rasy

Ogólna kondycja i długość życia

Seter szkocki gordon to rasa zazwyczaj ciesząca się dobrą kondycją, jeśli ma zapewnioną odpowiednią opiekę i aktywność. Średnia długość życia gordona wynosi 10–12 lat, choć przy prawidłowej profilaktyce i właściwym żywieniu psy te mogą dożyć nawet 14 lat.

Predyspozycje zdrowotne rasy

Jak wiele dużych i aktywnych ras, gordon ma pewne predyspozycje genetyczne do określonych chorób. Do najczęściej spotykanych należą:

Dysplazja stawu biodrowego i łokciowego – schorzenie układu ruchu, które może powodować ból i problemy z poruszaniem się.
Skręt żołądka – groźna dolegliwość, która wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej.
Choroby oczu – np. postępujący zanik siatkówki (PRA) czy zaćma, mogące prowadzić do pogorszenia wzroku.
Infekcje uszu – z powodu zwisających małżowin gordon ma skłonność do stanów zapalnych.

Profilaktyka i badania kontrolne

Aby cieszyć się zdrowiem psa jak najdłużej, warto regularnie wykonywać badania kontrolne u weterynarza – szczególnie ortopedyczne i okulistyczne. Badania RTG stawów są zalecane już u młodych psów, aby wcześnie wykryć ewentualne problemy.

Szczepienia i odrobaczanie

Podstawą opieki zdrowotnej są szczepienia ochronne przeciwko chorobom zakaźnym (nosówka, parwowiroza, leptospiroza) oraz regularne odrobaczanie i zabezpieczanie przed kleszczami i pchłami. Profilaktyka pasożytnicza jest niezwykle istotna, bo gordon spędza dużo czasu na świeżym powietrzu.

Zdrowie psychiczne i samopoczucie

Zdrowie gordona to nie tylko brak chorób fizycznych. Rasa ta potrzebuje odpowiedniej ilości ruchu, stymulacji umysłowej i kontaktu z człowiekiem. Nuda i samotność mogą prowadzić do problemów behawioralnych, dlatego codzienna aktywność jest najlepszą profilaktyką zdrowia psychicznego.

Opieka na każdym etapie życia

Szczenięta wymagają troski o rozwój kości i stawów – istotne jest unikanie nadmiernych obciążeń.
Dorosłe psy potrzebują utrzymania kondycji i kontroli zdrowia stawów.
Seniorzy wymagają diety wspierającej stawy, serce i wątrobę oraz częstszych badań profilaktycznych.

Seter szkocki gordon – cena rasy i koszt utrzymania

Cena szczenięcia z hodowli

Cena setera szkockiego gordona w Polsce zależy od renomy hodowli, pochodzenia rodziców oraz przeznaczenia psa (pies do polowań, wystaw czy towarzystwa). Średnio koszt szczenięcia wynosi od 4 000 do 7 000 zł, choć w najlepszych hodowlach z udokumentowanymi osiągnięciami cena może sięgać nawet powyżej 8 000 zł.

Koszt wyprawki i pierwszych miesięcy

Pierwsze miesiące po zakupie szczeniaka wiążą się z dodatkowymi wydatkami. Do podstawowej wyprawki należą: legowisko, klatka kennelowa, miski, obroża i smycz, szczotki, zabawki, transporter czy pierwsze zapasy karmy. Całość to wydatek rzędu ok. 1 000–1 500 zł.

Miesięczne koszty utrzymania

Karma wysokiej jakości – od 250 do 400 zł miesięcznie, w zależności od wybranego rodzaju żywienia.
Profilaktyka weterynaryjna – szczepienia, odrobaczanie i preparaty przeciw pasożytom to średnio 600–800 zł rocznie.
Pielęgnacja – wizyty u groomera co kilka miesięcy mogą kosztować 150–250 zł.
Akcesoria i zabawki – dodatkowe wydatki rzędu kilkudziesięciu złotych miesięcznie.

Długoterminowe wydatki

Należy pamiętać o potencjalnych kosztach związanych z leczeniem chorób typowych dla rasy, takich jak dysplazja stawów czy choroby oczu. W przypadku poważnych zabiegów chirurgicznych wydatki mogą wynieść kilka tysięcy złotych.

Czy gordon to pies drogi w utrzymaniu?

Seter szkocki gordon nie należy do najtańszych ras w utrzymaniu, ale koszty te są typowe dla średnich i dużych psów aktywnych. Regularne wydatki można szacować na 300–500 zł miesięcznie, nie licząc ewentualnych kosztów leczenia czy szkoleń.

Inwestycja w zdrowie i komfort psa

Choć utrzymanie gordona wiąże się z pewnym nakładem finansowym, należy pamiętać, że to inwestycja w zdrowie, szczęście i długie życie psa. Wybór dobrej karmy, regularna profilaktyka i właściwa pielęgnacja pozwalają uniknąć wielu poważnych wydatków w przyszłości.

Seter szkocki gordon – cena rasy i koszt utrzymania

Seter szkocki gordon – podsumowanie

Najważniejsze cechy rasy

Seter szkocki gordon to pies o wyjątkowej urodzie i szlachetnym rodowodzie. Jego elegancka sylwetka, czarne podpalane umaszczenie i pełen gracji ruch sprawiają, że trudno przejść obok niego obojętnie. To rasa inteligentna, lojalna i bardzo oddana rodzinie, a jednocześnie wymagająca odpowiedniego wychowania i aktywności.

Dla kogo będzie odpowiedni?

Gordon najlepiej odnajdzie się w domu osób aktywnych, które lubią spędzać czas na świeżym powietrzu i mogą poświęcić psu codziennie kilka godzin na spacery, zabawę i szkolenie. To świetny wybór dla rodzin z dziećmi, a także dla pasjonatów myślistwa. Nie będzie natomiast odpowiedni dla osób prowadzących siedzący tryb życia czy często przebywających poza domem.

Atuty i wyzwania w opiece

Atuty: elegancki wygląd, przywiązanie do rodziny, inteligencja, zdolności myśliwskie, cierpliwość wobec dzieci.
Wyzwania: wysoka potrzeba ruchu, wrażliwość na samotność, predyspozycje do niektórych chorób, wymagająca pielęgnacja sierści.

Dlaczego warto wybrać gordona?

Seter szkocki gordon to pies, który odwdzięczy się bezwarunkową miłością, wiernością i niezwykłą energią. Jest towarzyszem na długie lata, idealnym zarówno do aktywnego życia w mieście (przy odpowiedniej ilości spacerów), jak i na wsi, gdzie może korzystać z przestrzeni.

Ostatnie wskazówki dla przyszłych właścicieli

Decydując się na tę rasę, warto pamiętać o wyborze sprawdzonej hodowli, regularnych badaniach weterynaryjnych i inwestycji w szkolenie. Gordon to pies, który wymaga czasu, zaangażowania i serca – w zamian daje radość, towarzystwo i bezgraniczną lojalność.