Opis i profil rasy psaBeagle

Beagle to energiczny i przyjazny pies o wyjątkowo czułym nosie, który doskonale sprawdza się jako rodzinny towarzysz i urodzony tropiciel.

Grupa FCI:
Psy gończe
Rozmiar psa:
Średnie
Długość sierści:
Krótka
Kolor sierści:
Biało - rudy, Czarno - rudo - biały, Czerwono - biały, Lemon
Długość życia:
12-14
Waga psa:
10 - 25 kg, 10 - 25 kg

Cechy Beagle

Nadaje się na pierwszego psa:
Inteligencja:
Łatwy w wychowaniu:
Przyjazny dla dzieci:
Aktywność:
Poziom gubienia sierści:

Beagle – historia i pochodzenie rasy

Skąd pochodzi? Krótka podróż do korzeni tej rasy

To jedna z najstarszych ras psów myśliwskich, której korzenie sięgają starożytnej Grecji i Rzymu, choć najwięcej zawdzięczamy brytyjskiej tradycji łowieckiej. Już w średniowiecznej Anglii psy przypominające beagle były wykorzystywane do polowań na zające i króliki. Ceniono je przede wszystkim za doskonały węch, wytrwałość i umiejętność pracy w sforze.

W XIX wieku rasa została poddana intensywnej selekcji i hodowli, dzięki czemu uzyskano dzisiejszy, bardziej jednolity typ beagle’a. Największy wkład w popularyzację rasy miał książę Essex, który z pasji do polowań stworzył jedną z najbardziej znanych linii hodowlanych.

Dlaczego beagle zdobył popularność?

Beagle błyskawicznie zdobył uznanie nie tylko jako pies myśliwski, ale także jako pies rodzinny i towarzysz. Dzięki swojemu przyjaznemu usposobieniu, niewielkim rozmiarom i łagodnemu charakterowi idealnie sprawdza się w roli pupila domowego.

W XX wieku rasa zaczęła zyskiwać popularność w Stanach Zjednoczonych, gdzie została jednym z najczęściej rejestrowanych psów według American Kennel Club. Dziś beagle jest ceniony na całym świecie, zarówno przez rodziny z dziećmi, jak i miłośników aktywnego trybu życia.

Ciekawostki historyczne o beagle’u

Nazwa „beagle” może pochodzić od starofrancuskiego słowa begueule, oznaczającego „otwartą gardziel” – odniesienie do charakterystycznego, donośnego głosu rasy.
W przeszłości istniały tzw. „pocket beagles” – miniaturowe beagle’e tak małe, że można je było nosić w kieszeni siodła.
Rasa była szczególnie popularna wśród angielskiej arystokracji, która wykorzystywała beagle’e do zbiorowych polowań w dużych majątkach ziemskich.

Co wyróżnia beagle’a na tle innych ras?

To pies o wyjątkowo silnym instynkcie tropiącym, co sprawia, że do dziś wykorzystywany jest w służbach celnych i ratowniczych. Jego historia dowodzi, że to nie tylko uroczy towarzysz, ale także pies o imponujących zdolnościach użytkowych, które rozwijano przez wieki.

Beagle – wygląd rasy

Jak wygląda typowy beagle?

Jest to pies średniej wielkości o zwartej i proporcjonalnej sylwetce. Jest muskularny, ale nie masywny – jego ciało zostało zaprojektowane do długiej pracy w terenie. Jego budowa jest harmonijna i wyważona, co wpływa zarówno na jego sprawność, jak i atrakcyjny wygląd.

Wysokość w kłębie to zazwyczaj:

33–38 cm (samce i samice mają zbliżony wzrost),
Masa ciała to około 10–14 kg.

Beagle porusza się energicznie i sprężyście, co jest zgodne z jego myśliwskim przeznaczeniem. Ma gładką, elastyczną i krótką sierść, która dobrze chroni przed warunkami atmosferycznymi.

Charakterystyczne cechy

Na pierwszy rzut oka wyróżnia się swoim wyrazistym spojrzeniem i typowym „szczenięcym” wyrazem pyska. Oto najważniejsze cechy wyglądu:

Głowa średniej wielkości, niezbyt ciężka, z lekko wysklepionym czubkiem.
Oczy duże, ciemne (brązowe lub orzechowe), z łagodnym, czułym wyrazem.
Uszy długie, nisko osadzone i zaokrąglone na końcach, miękko opadające wzdłuż głowy.
Nos duży, czarny, z wyjątkowo rozwiniętym węchem.
Tułów mocny, z głęboką klatką piersiową i prostym grzbietem.
Ogon średniej długości, noszony wysoko, często z białą końcówką (co ułatwiało dostrzeżenie psa w wysokiej trawie podczas polowań).

Jakie umaszczenia ma beagle?

Występuje w wielu wariantach kolorystycznych, jednak najczęściej spotykanym umaszczeniem jest tricolor – połączenie czerni, bieli i rudego. Inne popularne typy umaszczenia:

Bicolor – najczęściej biało-rudy lub biało-cytrynowy,
Lemon – jasny, prawie kremowy odcień rudego,
Red and white – czerwono-biały,
Chocolate tricolor – ciemniejsza wersja tricolor z brązem zamiast czerni.

Niezależnie od koloru, beagle ma zazwyczaj białe elementy – łapy, klatkę piersiową, koniec ogona lub czoło.

Czym wyróżnia się sylwetka?

Jest to niewielki, ale niezwykle silny i wytrzymały pies. Jego proporcje pozwalają mu na długie marsze, biegi i aktywność fizyczną. Mimo swojego kompaktowego rozmiaru, ma dużo energii i wigoru, co znajduje odzwierciedlenie także w jego sposobie poruszania się – zamaszystym, sprężystym i dynamicznym.

Beagle – charakterystyka rasy

Jaki ma charakter ?

Jest to pies o pogodnym, przyjaznym i energicznym usposobieniu. Uwielbia towarzystwo ludzi, dzieci oraz innych psów. Jego natura jest wesoła, a zachowanie często przypomina beztroskiego szczeniaka nawet w dorosłym wieku. To sprawia, że beagle świetnie odnajduje się w rodzinie, zwłaszcza jeśli zapewni mu się wystarczająco dużo ruchu i bodźców.

To pies, który nie znosi samotności – zostawiony na dłużej potrafi być głośny, a nawet destrukcyjny. Wynika to z jego silnego przywiązania do stada – zarówno w sensie dosłownym (w pracy myśliwskiej), jak i emocjonalnym (rodzina jako stado).

Cechy typowe dla beagle’a

Beagle łączy w sobie wiele cech, które czynią go wyjątkowym pupilem:

Inteligencja i ciekawość świata, które potrafią przerodzić się w upór.
Przywiązanie do ludzi i zwierząt, bez oznak agresji.
Żywiołowość i potrzeba ruchu – beagle nie lubi nudy.
Silny instynkt tropiący, co czasem utrudnia odwoływanie psa na spacerze.
Szczekliwość i skłonność do „zawodzenia”, szczególnie gdy coś go ekscytuje lub zostaje sam.

Czy beagle to dobry pies dla dzieci?

Zdecydowanie tak, ma łagodne usposobienie i dużą cierpliwość. Chętnie uczestniczy w zabawach, biega, eksploruje i nie wykazuje agresji. Trzeba jednak pamiętać, że to pies bardzo energiczny, więc kontakt z małymi dziećmi warto nadzorować – nie z powodu agresji, lecz intensywności zachowania.

Dla kogo będzie odpowiednim wyborem?

To idealny pies dla:

Aktywnych rodzin, które lubią spacery i zabawy z psem.
Osób pracujących zdalnie, które mogą poświęcić psu więcej czasu.
Miłośników psów średniej wielkości, którzy cenią łagodny charakter.
Wielodzietnych gospodarstw domowych, gdzie pies ma dużo kontaktów społecznych.

Nie jest to najlepszy wybór dla osób, które nie mogą zapewnić codziennej dawki ruchu, ani dla tych, którzy szukają psa wybitnie posłusznego bez szkolenia – bywa uparty i niezależny.

Beagle – pielęgnacja rasy

Jak często należy pielęgnować sierść?

Beagle ma krótką, zwartą i dość twardą sierść, która nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, ale wymaga regularności. Pies tej rasy linieje przez cały rok, choć szczególnie intensywnie na wiosnę i jesienią. Aby zminimalizować ilość wypadającej sierści w domu, warto:

Czesać psa 1–2 razy w tygodniu, używając gumowej rękawicy, szczotki z miękkim włosiem lub zgrzebła.
Podczas okresów linienia – czesać codziennie, co znacznie ułatwi utrzymanie porządku w domu.

Kąpiele – kiedy i jak często?

Beagle nie potrzebuje częstych kąpieli – co 2–3 miesiące lub po intensywnym ubrudzeniu w terenie w zupełności wystarczy. Zbyt częste kąpiele mogą naruszyć naturalną barierę ochronną skóry. Do kąpieli należy używać delikatnych, naturalnych szamponów dla psów o krótkiej sierści, najlepiej nawilżających lub łagodzących.

Pielęgnacja uszu i oczu – na co zwrócić uwagę?

Beagle ma długie, opadające uszy, które sprzyjają zatrzymywaniu wilgoci i zanieczyszczeń, co może prowadzić do stanów zapalnych. Dlatego:

Raz w tygodniu przemywaj uszy preparatem do higieny uszu (np. na bazie aloesu lub chlorheksydyny),
Obserwuj objawy problemów – zaczerwienienie, drapanie, nieprzyjemny zapach,
Oczy przemywaj w razie potrzeby, np. gdy pojawi się wydzielina – najlepiej płynem okulistycznym dla psów.

Pazury i zęby – często pomijane, a ważne

Pazury ścierają się naturalnie, ale warto je kontrolować – jeśli słychać stukot o podłogę, czas je skrócić. Najlepiej robić to co 3–4 tygodnie.
Higiena jamy ustnej to inwestycja w zdrowie – warto regularnie szczotkować zęby (przynajmniej 2–3 razy w tygodniu) lub stosować gryzaki dentystyczne.

Czy beagle wymaga pielęgnacji profesjonalnej?

Z reguły nie. Jednak w okresie intensywnego linienia lub gdy pies bardzo się brudzi w terenie, warto skorzystać z usług groomera. Profesjonalna kąpiel i dokładne wyczesanie sierści raz na jakiś czas może znacznie ułatwić domową pielęgnację.

Beagle – wychowanie rasy

Czy beagle to łatwy pies do wychowania?

Jest to pies inteligentny, ale również bardzo niezależny i uparty. Ma silnie rozwinięty instynkt tropiciela, co oznacza, że łatwo się rozprasza i kieruje nosem, a nie Twoimi komendami. Dlatego wychowanie tej rasy wymaga cierpliwości, konsekwencji i pozytywnego podejścia.

Beagle nie jest typowym „pieskiem do posłuszeństwa”. Jeśli liczymy na bezproblemowego pupila, który od razu będzie wykonywał wszystkie polecenia, możemy się rozczarować. Z drugiej strony, jeśli podejdziemy do niego z wyrozumiałością i odpowiednią motywacją – potrafi zachwycić lojalnością i bystrością.

Na co zwrócić uwagę w pierwszych miesiącach?

Socjalizacja od pierwszych tygodni – kontakt z ludźmi, innymi psami, miastem, hałasem.
Nauka zasad w domu – beagle może mieć skłonność do kombinowania, więc warto jasno określić granice.
Nauka samotności – beagle nie lubi być sam, więc od małego trzeba ćwiczyć spokojne zostawanie w domu.
Wczesna praca nad przywołaniem – to jedna z najtrudniejszych komend u tej rasy, bo beagle łatwo „odpływa” za zapachem.

Jakie są najczęstsze błędy w wychowaniu?

Brak konsekwencji – jeśli raz pozwolisz na coś, a innym razem nie, beagle szybko to wykorzysta.
Nadmierna pobłażliwość – to pies o silnym charakterze, który lubi testować granice.
Ignorowanie potrzeby ruchu – niewybiegany beagle stanie się nieznośny, głośny i destrukcyjny.
Karcenie zamiast nagradzania – beagle reaguje lepiej na pochwały i smakołyki niż na karcenie.

Wychowanie a potrzeby psychiczne i fizyczne

Beagle to pies, który potrzebuje:

Codziennej aktywności fizycznej – minimum 1–1,5 godziny ruchu dziennie,
Zajęć umysłowych – zabaw węchowych, mat, zabawek interaktywnych,
Kontaktu z ludźmi – to nie jest rasa, którą można zostawić samą na cały dzień.

Zaspokojenie tych potrzeb to klucz do spokojniejszego i bardziej posłusznego psa.

Czy beagle to pies dla początkujących?

Tak, pod warunkiem że początkujący właściciel:

Jest gotowy na pracę i naukę, zarówno swoją, jak i psa,
Ma czas na aktywność, zabawę i konsekwentne wdrażanie zasad,
Nie oczekuje „grzecznego pieska z instrukcji”, ale jest gotów zrozumieć rasę i dostosować się do jej potrzeb.

Wychowanie beagle’a to proces, ale efekt w postaci radosnego, mądrego i wiernego psa jest tego wart.

Beagle – szkolenie rasy

Czy beagle łatwo się szkoli?

Beagle to rasa inteligentna, ale samodzielna, co oznacza, że szkolenie może być wyzwaniem. Nie brakuje mu zdolności do nauki – wręcz przeciwnie, potrafi błyskawicznie przyswajać komendy – jednak łatwo się rozprasza, szczególnie gdy poczuje interesujący zapach. To pies, który uczy się dobrze, ale na własnych zasadach.

Jeśli jednak szkolenie będzie prowadzone z cierpliwością, pozytywnym wzmocnieniem i systematycznością, beagle potrafi zaskoczyć właściciela skutecznym posłuszeństwem.

Najlepsze metody szkoleniowe

Pozytywne wzmocnienie – nagrody w postaci smakołyków, pochwał, zabawy działają na beagle’a znacznie lepiej niż krzyk czy kara.
Krótkie sesje treningowe – 5–10 minut, ale kilka razy dziennie, są efektywniejsze niż długie i monotonne ćwiczenia.
Zabawy węchowe jako element szkolenia – beagle kocha pracować nosem, więc warto to wykorzystywać.
Konsekwencja i cierpliwość – beagle testuje granice, ale gdy widzi jasne zasady, zaczyna ich przestrzegać.

Na czym skupić się na początku?

Przywołanie – to najważniejsza i jednocześnie najtrudniejsza komenda. Beagle ma silny instynkt tropiący, więc musi być uczony powrotu do właściciela od pierwszych spacerów.
Chodzenie na smyczy – bez ciągnięcia i szarpania. Najlepiej zacząć od szelek i krótkiej linki.
Komendy podstawowe: „siad”, „zostań”, „do mnie”, „nie”, „zostaw” – pomagają w codziennym funkcjonowaniu i bezpieczeństwie psa.
Zostawanie samemu – beagle może mieć lęk separacyjny, dlatego nauka spokojnego pozostawania w domu to priorytet.

Jakie błędy popełniają właściciele podczas szkolenia?

Za późne rozpoczęcie treningu – szkolenie powinno zaczynać się od pierwszych dni w nowym domu.
Brak atrakcyjnych nagród – beagle potrzebuje mocnych motywatorów, np. ulubionych smakołyków.
Nieregularność – brak systematyczności powoduje, że pies zapomina lub ignoruje polecenia.
Ignorowanie instynktu węchowego – szkolenie „na siłę” ignorujące naturalne potrzeby psa przynosi odwrotny skutek.

Czy warto iść do psiego przedszkola?

Tak – szkoła dla szczeniąt to doskonały początek socjalizacji i nauki podstawowych komend. Beagle uczy się dobrze w grupie, szczególnie jeśli zajęcia są prowadzone przez doświadczonego trenera, który zna specyfikę tej rasy. Warto wybrać miejsce, które wykorzystuje pozytywne metody szkoleniowe i oferuje pracę z węchem oraz zabawy edukacyjne.

Beagle – żywienie rasy

Jakie są potrzeby żywieniowe?

To pies o dużej aktywności fizycznej i jednocześnie dużym apetycie, dlatego jego dieta musi być dobrze zbilansowana. Kluczowe jest, aby dostarczać mu wszystkich niezbędnych składników odżywczych, ale jednocześnie unikać przekarmiania, ponieważ rasa ta ma tendencję do nadwagi.

Dobra karma powinna:

Bazować na wysokiej jakości białku zwierzęcym,
Zawierać umiarkowaną ilość tłuszczu,
Być wzbogacona o witaminy, minerały i składniki wspierające stawy,
Mieć odpowiedni poziom błonnika, wspierający trawienie i dający uczucie sytości.

Ile posiłków dziennie?

Szczenięta do 6. miesiąca życia powinny otrzymywać 3–4 mniejsze posiłki dziennie, aby zapewnić im równomierny rozwój i nie przeciążać układu trawiennego.
Psy dorosłe najlepiej karmić 2 razy dziennie – rano i wieczorem.
Psy starsze również powinny jeść dwa razy dziennie, ale warto rozważyć karmy o niższej kaloryczności i dodatkach wspierających zdrowie stawów.

Regularne pory posiłków pomagają także w utrzymaniu prawidłowych nawyków i zmniejszają ryzyko nadwagi.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze karmy?

Przy wyborze karmy warto zwrócić uwagę na:

Wysoką zawartość mięsa jako pierwszego składnika,
Brak zbędnych wypełniaczy (np. kukurydzy, pszenicy),
Dodatki takie jak: glukozamina i chondroityna (na stawy), olej z łososia (dla skóry i sierści), prebiotyki i probiotyki dla psa (dla trawienia).

W przypadku psów o alergiach pokarmowych, warto rozważyć karmy monobiałkowe lub bezzbożowe.

Przysmaki – jak je stosować z umiarem?

Beagle uwielbia jedzenie i bardzo łatwo przyzwyczaja się do częstych smakołyków dla psów. Aby nie zaburzyć równowagi kalorycznej, warto przestrzegać kilku zasad:

Stosuj przysmaki jako nagrodę w szkoleniu, a nie dodatek do każdego posiłku,
Wybieraj produkty o niskiej zawartości tłuszczu i prostej recepturze,
Uwzględnij kalorie z przysmaków w dziennym bilansie,
Unikaj ludzkich przekąsek – nawet niewielkie ilości mogą być szkodliwe.

Czy beagle może mieć problemy żywieniowe?

Tak – jak wiele psów, beagle może cierpieć na:

Nadwagę – najczęstszy problem tej rasy, zwłaszcza przy małej aktywności,
Wrażliwość pokarmową – objawiającą się biegunką, świądem lub matową sierścią,
Tendencję do łapczywego jedzenia, co może prowadzić do problemów żołądkowych – w takim przypadku warto stosować miski spowalniające jedzenie.

Właściwe żywienie to jeden z najważniejszych elementów dbania o zdrowie, wpływający na jego kondycję, zachowanie i długość życia.

Beagle – zdrowie rasy

Czy beagle to rasa zdrowa?

Beagle uchodzi za rasę stosunkowo zdrową i odporną, o dobrej kondycji fizycznej i długiej średniej długości życia – od 12 do 15 lat. Jednak jak każda rasa, także i beagle ma predyspozycje do określonych schorzeń, na które warto zwrócić uwagę już od szczenięcia.

Wczesna profilaktyka, prawidłowe żywienie, regularna aktywność fizyczna oraz kontrole weterynaryjne znacząco zmniejszają ryzyko poważniejszych problemów zdrowotnych.

Najczęstsze choroby i dolegliwości

Beagle może być narażony na kilka specyficznych dla rasy problemów zdrowotnych:

Nadwaga i otyłość – ze względu na silny apetyt i łakomstwo. Może prowadzić do problemów ze stawami, sercem i cukrzycy.
Infekcje uszu – długie, opadające uszy sprzyjają gromadzeniu się wilgoci i bakterii.
Choroby oczu – np. jaskra, zaćma, „wiśniowe oko” (wypadanie trzeciej powieki).
Dysplazja stawów biodrowych – choć rzadsza niż u większych ras, może się zdarzyć.
Epilepsja idiopatyczna – beagle jest jedną z ras z predyspozycją do dziedzicznej padaczki.
Problemy z tarczycą (niedoczynność) – mogą powodować ospałość, wzrost wagi i problemy skórne.

Jak dbać o zdrowie na co dzień?

Kontrola masy ciała – ważenie psa raz na miesiąc i reagowanie na zmiany.
Regularne spacery i aktywność fizyczna – co najmniej 1–1,5 godziny ruchu dziennie.
Czyszczenie uszu raz w tygodniu – szczególnie po deszczu lub kąpieli.
Higiena jamy ustnej – szczotkowanie zębów lub podawanie gryzaków dentystycznych.
Profilaktyczne badania u weterynarza – raz na pół roku, a u starszych psów nawet częściej.

Szczepienia i odrobaczanie

Jak każdy pies, powinien być objęty kalendarzem szczepień przeciwko wściekliźnie, nosówce, parwowirozie i leptospirozie. Dodatkowo ważne są regularne odrobaczenia (co 3–6 miesięcy) oraz ochrona przed pchłami i kleszczami, szczególnie że beagle to pies lubiący eksplorację terenu.

Jak długo żyje?

Przy odpowiedniej opiece zdrowotnej i dobrej diecie beagle może dożyć nawet 15–16 lat, zachowując dobrą formę fizyczną i psychiczną. Długość życia zależy od stylu życia, genetyki oraz dbałości o profilaktykę zdrowotną.

Beagle – cena rasy i koszt utrzymania

Ile kosztuje szczeniak?

Cena zależy przede wszystkim od pochodzenia, renomy hodowli oraz dokumentacji psa (rodowód, badania, linia genetyczna). Średnio za szczeniaka z legalnej, zarejestrowanej hodowli zapłacimy:

od 3000 do 6000 zł – w zależności od regionu, prestiżu hodowcy i planowanych cech użytkowych (np. do wystaw, do sportu czy jako pies rodzinny).

Warto unikać ogłoszeń typu „beagle bez rodowodu” lub „z domowej hodowli bez papierów” – takie psy często pochodzą z pseudohodowli, gdzie nie kontroluje się chorób genetycznych ani warunków życia suki i szczeniąt.

Co wpływa na cenę?

Rejestracja w ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce) lub innej uznanej organizacji,
Badania zdrowotne rodziców (np. stawy, oczy, tarczyca),
Ilość miotów w hodowli i podejście do socjalizacji,
Przeznaczenie psa (wystawowy, sportowy, towarzysz).

Kupując psa z dobrej hodowli, inwestujemy nie tylko w wygląd, ale przede wszystkim w zdrowie i stabilny charakter.

Jaki jest miesięczny koszt utrzymania?

Koszty utrzymania beagle’a są umiarkowane, ale trzeba pamiętać, że to pies aktywny, wymagający dobrej karmy i regularnej profilaktyki. Średni miesięczny koszt to:

Karma dobrej jakości – 150–250 zł,
Profilaktyka weterynaryjna (odrobaczanie, szczepienia, środki przeciw pasożytom) – ok. 20–40 zł miesięcznie (licząc rocznie),
Akcesoria i zabawki – 20–50 zł,
Przysmaki, gryzaki – 30–50 zł,
Wizyty u weterynarza – raz na pół roku: kontrola, ewentualne badania – 100–300 zł rocznie.

W skali miesiąca daje to średni koszt 250–400 zł, nie licząc nieprzewidzianych wydatków (np. choroby, operacje, awaryjne wizyty).

Czy beagle to pies ekonomiczny w utrzymaniu?

Beagle nie należy do ras najdroższych w codziennym utrzymaniu, ale nie można też nazwać go rasą „tanią”. Największym kosztem będzie jakość karmy i opieka weterynaryjna, która przekłada się bezpośrednio na zdrowie psa. Jeśli zapewnisz mu dobre warunki, odpłaci się zdrowiem, długowiecznością i pozytywnym nastawieniem.

Co warto kupić na start?

Pierwsze zakupy dla szczeniaka beagle’a mogą sięgnąć 500–1000 zł i powinny obejmować:

legowisko,
miski,
obrożę i smycz lub szelki,
zabawki,
karmę i przysmaki,
preparaty przeciw pasożytom.

To jednorazowa inwestycja, ale istotna dla komfortu życia i początków wychowania.

Beagle – podsumowanie

Charakter i popularność

Jest to rasa, która od lat cieszy się ogromną popularnością na całym świecie – i nie bez powodu. To pies pełen energii, uroku i inteligencji, który potrafi rozkochać w sobie zarówno dzieci, jak i dorosłych. Jego kompaktowe rozmiary, przyjazny charakter i ogromna potrzeba bliskości czynią go doskonałym pupilem rodzinnym, choć jednocześnie wymagającym zaangażowania ze strony opiekuna.

Warunki idealne dla beagle’a

Najlepiej odnajdzie się w domu, w którym:

codziennie może liczyć na długie spacery i aktywność fizyczną,
ma stały kontakt z ludźmi – nie lubi samotności,
otrzymuje konsekwentne wychowanie i szkolenie oparte na nagradzaniu,
jego potrzeby węchowe są zaspokajane przez zabawy, tropienie i eksplorację.

W skrócie

Dla kogo: rodziny, osoby aktywne, właściciele z doświadczeniem lub otwarci na naukę.
Co lubi: ruch, zabawy węchowe, jedzenie, towarzystwo.
Co mu szkodzi: samotność, nuda, brak zasad, przekarmianie.

Wierność i oddanie

To pies, który uczy cierpliwości, systematyczności i uważności. W zamian daje ogrom radości, czułości i codziennego uśmiechu. To wierny kompan dla tych, którzy chcą się zaangażować i traktują psa jak członka rodziny.